Johann Peter Hebel, “Der geheilte Patient”, 1810 (Makale) Sayfa: 32
* Her hekim bedenin kendi kendini iyileştirebileceğini bilir. Bütün mesele bunu hastasına anlatabilmesi, daha da önemlisi inandırabilmesidir.
Hastalar hekimden önce “Tanrı”ya; sonra da adı “ilaç” olduğu ve böyle “tescillendiği” için ilaçların onu iyileştireceğine inanır.
Hekimler bunu da bilirler ve daha kolay olduğu için doğrudan etkisi olsun ya da olmasın hastalarına bazı ilaçlar önerirler. Hemen tüm olgularda bu sonuç verir ve hasta iyileşir. İyileştiren ise önce “Tanrı”, sonra da “ilaçlar”dır.
Gerçek hekimler ise doğru bildiklerini hastalarının da öğrenmelerini isterler ve bunun için çaba harcarlar. Amaçları hastaların kendilerini ve bedenlerini tanıması, kendisine ve bedenine güvenmesini ve inanmasını sağlamasıdır. Bunu nadiren başarırlar.
Başaramayanların adı “kötü hekim”dir. Başarabilenler ise “Tanrı” sayılırlar. Oysa yalnızca “iyi hekim”lerdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder